Geslaagde monsterklus van fanfare Advendo
~ Recensie Friesch Dagblad, 17 december 2018 – Ruurd Walinga ~
Alsof het Culturele Hoofdstadjaar 2018 Boksum nog niet genoeg had gebracht, was er zaterdagavond 15 december 2018 de première van de Klaver Trije Suite. Fanfare Advendo uit Boksum, Blessum en Deinum trakteerde de dorpelingen op een gloednieuw muziekstuk van liefst drie kwartier. Compleet met toneel, zang en filmbeelden. Echt een monsterproductie, waarbij muzikanten uit de buurdorpen Weidum en Marsum tijdelijk bijsprongen. De suite is geschreven door de eigen dirigent Jorrit Laverman, die altijd al de wens had om eens een groot werk te schrijven. Een echte aanleiding was er niet, of het moet het veertigjarig bestaan van dorpshuis It String in Boksum zijn, waar de fanfare elke week repeteert.
In de herfstvakantie stond Boksum twee weekeinden op stelten vanwege het Under de Toer-project De Slach by Boxum, een multimediaspektakel waarbij Advendo ook al betrokken was evenals het dorpskoor van Boksum. Zaterdag en gisteren zat het dorpshuis tweemaal vol om de Klaver Trije Suite mee te maken. Met veel toegankelijke fanfaremuziek, mooie zang van soliste Jannie van der Veen en het monnikenkoortje, het soms moeilijk te verstane toneelspel van diverse amateurspelers en de schitterende filmbeelden van Pieter Bouwma.
Aan de hand van historische verhalen van Syds en Jan Pasma heeft componist en dirigent Laverman een indrukwekkend stuk weten te maken. Knap hoe de geschiedenisverhalen en muziek op elkaar zijn afgestemd. Het stuk begint met de zuivelfabriek in Deinum en al gauw komt de fabel van Akke de heks naar voren die verklaart waarom er op de kerk van het dorp een ‘sipel’ zit. Het tempo van de koets van de heks wordt prachtig muzikaal weergegeven.
De spanning vervolgens ook als het onderduikersverhaal van een jood uit Doetinchem in de kerk van Blessum wordt verteld. Vooral de sopraansaxofoon zorgt hiervoor. De bassen en het slagwerk geven de bevrijding vrolijk weer. De gebeurtenissen in het klooster van abt Eelco Lauckema komen mooi aan de orde en er klinken enkele ontroerende liedjes over de kerkepaden. De suite eindigt met de overbekende melodie Jellum-Boksum is in wiid ferneamd stasjon. Ondertussen rijdt een stoomtrein door het beeld.
Na drie kwartier klinkt groot applaus. En terecht. Ook voor niet-inwoners van de drie dorpen is de suite inclusief het totaalpakket zeer de moeite waard. Een monsterproductie en dat voor een vijfde-divisie orkest. Dat de kelder al zo veelbelovend is, biedt hoop aan de amateurmuziek.
Klaver Trije Suite door fanfare Advendo uit Boksum, Blessum en Deinum in dorpshuis It String in Boksum (uitverkocht)
Korte uitleg Klaver Trije Suite
In komposysje foar it korps, dat soe wat wêze! In muzykferieniging út trije doarpen as basis foar it skriuwen fan in muzykstik wêryn de histoaryske ferhalen fan de trije doarpen yn in muzikale line fertolkt wurde. In útdaging mar net onmooglik.
Sa wurdt it ferhaal fan de sage fan Akke de heks, weryn troch har tsjoenderij de sipel/koal op de Deinumer toer bedarre, prachtich werjûn. Ek wurdt de skiednis fan de suvelfabryk fan Deinum sekuer hearre litten yn in meganysk tema.
Yn Blessum wurdt, neist de sfeerbylden fan Ringia State, it ferhaal fan de ûnderdûkers, de bruorren Heilbron, ferteld. As der goed lústere wurdt kin men it hert yn’e kiel klopjen hearre.
Yn it part oer Boksum komt in part fan de skiednis oer it kleaster Liauckema oan bar. Hoe Eelke Liauckama oan syn ein komt wurdt ferbylde mei muzyk, sang en toniel. It stik wurdt ôfsletten mei it wiid ferneamd stasjon fan Jellum/Boksum wêrby de stoomtrein troch it String daverjen komt.
Alles by elkoar in muzikaal ferhaal oan ien stik troch. In stik wat in protte freget fan de muzikanten. Dêrom wurdt, foar dizze gelegenheid, it korps oanfult mei leden fan de korpsen út Weidum en Marsum wêr foar ús grutte dank.
Lietteksten
It tsjerkepaad del
Ik sjoch it lân oer,
de fjildslach liket wûn.`
Myn swurd omleech,
ik tel de ridders op’e grûn.
fjouwer, fiif, seis..
en mei de bút,
op it hynder nei dy ta.
Do rinst foar my út,
mar ik bin der sa.
Op sneins, mei pake it tsjerkepaad del,
der’t er my hûndert ferhalen fertelt.
Oer skatten en skûlplak,
fan rôvers fan rûnom de wrâld.
En ik, belibje se wer op’e nij,
spylje de haadrol yn myn fantasij.
Dit lânskip myn spylflak,
de wiidze natoer it dekôr.
Ik bin de brânwacht,
it broeiend gêrs, de klus.
Ik pak de slang,
en tel de brantsjes dy’t ik blus
njoggen, tsien, alve..
en troch de reek,
as ús eagen kontakt ha,
de tomme omheech,
ik rin nei dy ta.
Op sneins, mei pake it tsjerkepaad del,
der’t er my hûndert ferhalen fertelt.
Oer skatten en skûlplak,
fan rôvers fan rûnom de wrâld.
En ik, belibje se wer op’e nij,
spylje de haadrol yn myn fantasij.
Dit lânskip myn spylflak,
de wiidze natoer it dekôr.
En gean ik op syk nei wer in avontoer,
dan sjochst my laitsjend nei,
sa rin’ wy it tsjerkepaadsje oer,
op sneins.
It tsjerkepaad del
mei dy..
En ik, belibje de ferhalen opnij,
spylje de haadrol yn myn fantasij.
Dit lânskip myn spylflak,
de wiidze natoer it dekôr.
Dêr’t ik sa fan hâld..
It Haitze Holwerdapaad
Fan stekje nei brechje,
fan brechje nei stek,
rin’ wy it Haitze Holwerdapaad.
It bochtet en slingert,
it lân troch. Der klinkt in
tsjerkeklok dy’t oant njoggen kear slaat.
It paad eins te smel
foar us twaen, reitsje dyn fel,
mar ik fiel datsto krekt lyk as ik,
bliid bist mei eltse reden,
tichterby te bewegen,
it wie as hie de Hear it sa beskikt.
En doe hâldest my tsjin
en lietst mei sjen,
wat leafde bringe kin.
Temidden fan al it blommenferskaat,
ús ûnskuld ferlern.
In sûnde op’t Haitze Holwerdapaad.
Sa iepen en bleat,
yn it fjild, lans de sleat,
mar it field’as koe nimmen ús sjen.
It libbe en gûnze,
om ús hinne, der dûnse
in libelle mei in wetterspin.
It paad dat we rûnen,
yn de skimer ferdwûn.
It wie der inkeld west om ús te bringen
op dit plak yn’e greide,
in momint dêr’t we beide
al in lang skoft om stiene te springen.
Want dizze jûn,
ha wy útfûn
wat leafde bringe kin.
Temidden fan al it blommenferskaat,
ús ûnskuld ferlern.
In sûnde op’t Haitze Holwerdapaad.
Fan stekje nei brechje,
fan brechje nei stek,
rin’ wy it Haitze Holwerdapaad.
Us doarp wer temjitte,
en foar’t wy it witte,
ha de fûgels it nijs al ferspraad..